اتمام حکومت پادشاهان صفوی و روی کار آمدن قاجاریان را می‌توان زمانی دانست که زمینه‌های تحریف هنر قلمکاری و دور شدن از اصالت در اجرا و تعاریف آن آغاز شد. در واقع با تغییراتی که در نگرش درباریان قاجاری نسبت به پادشاهان صفوی پدید آمد دیگر توجه به هنر و ظرافت‌ها و کاربردهای آن رونق قبل را نداشت و از همین روی قلمکاری اصیل به شیوه کاملاً دستی و با استفاده از قلم، محدود به پرده‌هایی می‌شد که جنبه روائی داشتند و داستان‌ها و حماسه‌های ملی- مذهبی را به تصویر در می‌آورد؛ از طرفی دیگر شرایط اقتصادی نچندان مناسب جامعه در زمان قاجارها و استقبال مردم از کالاهای ارزان قیمت‌تر موجب گردید هنر دیگری که چاپ‌دستی بر روی پارچه (چیت‌گری) می‌باشد از طرح‌های قلمکاری بهره‌مند شود و کاربری‌های مشابهی را این‌بار با سرعت بیشتر، کیفیت و ظرافت هنری کمتر و البته قیمت پائین‌تر تولید نماید. از همین‌جا در پی بی‌توجهی حاکمیت و شرایط نامناسب فرهنگی و اقتصادی در مقایسه با قبل، قلمکاری اصیل کم‌کم رو به فراموشی نهاد و پارچه‌های قلمکار روائی نام قلمکار نقاشی و به اشتباه پارچه‌های چاپ‌شده (چیت‌گری) نام چاپ قلمکار به خود گرفت.
در پایان گفتنی است بکار بردن عبارت قلمکاری برای پارچه‌های چاپی (چیت) غلط مصطلحی است که همچنان بسیاری از صحت آن مطلع نیستند ولی با احیای هنر قلمکاری اصیل توسط مجموعه «بی‌سان» و در ادامه، آشنائی طیف بیش‌تری از هنرمندان، هنردوستان و هنرشناسان هر روز شاهد اصلاح این تحریف تاریخی و بالطبع تولید محصولات و آثار قابل توجه بیش‌تری در این رشته هنری نفیس و اصیل ایرانی هستیم؛ واقعه‌ای که خود به تنهائی مایه افتخار و پیشرفت روزافزون می‌گردد.
"لحظه‌هاتون به زیبائی هنر"
"Nice Life; Like Art"