می‌گن کار نیست...، درست...؛ ولی شما بگین، مگه فرهنگ کار هست؟!! مگه فرهنگ مشارکت و کار گروهی هست؟!! مگه باور ایجاد خلاقیت و نوآوری یا احترام به مخاطب و ارزش نهادن به کیفیت در تولید و عرضه خدمت و محصول در کارها هست؟!! مگه تولید مشاغلِ بهره‌وری که در اون ارزش‌افزوده صورت بگیره و متحمل صرف وقت و انرژی و منابع و به عبارتی زحمت باشه افتخار محسوب می‌شه؟!! مگه یک تولیدکننده هم بهش فرصت حضور و ارائه محصولات در موقعیت‌هائی که ظاهراً هزینه‌های زیادی داره، داده می‌شه تا این بار اشتیاق رسیدن به شهرت از طریق تولید و اشتغال رخ بده؟!! مگه کسائی هستند که مسئولیت تسهیل و رفع مخاطرات ایجاد یک شغل رو برای دیگران واقعاً به عهده گرفته باشند؟!! مگه نگرش و طرز تفکر تولید کار در راستای ورود به بازارهای جهانی بین خودمون یا نظام‌های کلان دیده شده؟!! مگه رقابت‌های جاهلانه قومی و حرفه‌ای بین افراد یک جامعه موجب درگیری و سد برای تحرک و پویائی اقتصادی در سطح کلان نمی‌شه؟!! مگه این فهم هست که لزوماً بازدهی همه فعالیت‌ها سریع اتفاق نمی‌اُفته و هر رشته‌ای مستلزم نحوه رسیدگی و حمایت جداگانه‌ایه یا اصلاً مگه فلسفه برداشت میوه گردو با سبزی و تره‌بار قابل مقایسه هست؟!! مگه تأمین هزینه‌های جاری حاصل از درآمد فعالیت‌های آزاد و خصوصی به جای پشت میزهای دولتی و شبه‌دولتی نشینی و خرج کردن منابع ملی، نباید یک مزیت محسوب بشه؟!! مگه این مشاغل آزاد و خصوصی نیستن که برای کارمندان و مستخدمین دولتی تولید شغل و زمینه درآمدزائی ایجاد کردن و نه برعکس؟!! اصلاً مگه راه افتادن چرخ کار‌ و کاسبی و رونق کار شما برای کسی فایده‌ای هم داره؟!!!!

مگه نمی‌گن کار نیست...؟

اشتباه می‌گن؛ کار هست، فرهنگش نیست!!!