رسانه ملی کشوری همچون ایران بعنوان یکی از قویترین و تاثیرگذارترین ابزارها و رسانه‌های حال حاضر جامعه در مواجهه با موضوعات اساسی و فرهنگی که تاثیر بسزایی در شاخه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و... دارند حتما می­بایست از پشتوانه قوی فکری و علمی استفاده کند تا بتواند مسیر صحیح و مثمر ثمری را ایجاد نماید.

همانگونه که چند مدتی است شاهد هستیم بحث ازدواج و تحکیم خانواده بعنوان یکی از اصلی‌ترین موضوعات برنامه‌های تلوزیونی درآمده و به نوعی در برنامه­های مختلف حداقل رگه‌هایی از این مضمون دیده می‌شود؛ اما جای یک سوال اساسی خالی است و آن اینکه آیا ترغیب به مسائلی اینچنینی نیازمند مباحث زیربنایی و اساسی دیگری نیست؟!

برای مثال آیا اشتغال، مسائل اقتصادی و معیشت جوانان بعنوان یک پیش‌زمینه قوی برای ایجاد و پیوند محکم خانواده حائز اهمیت نیست؟ و یا با چشم‌پوشی و دست‌کم عدم برنامه مدون می‌توان نتیجه‌ای مطلوب از ساعت‌ها برنامه تولیدی صدا و سیما دریافت کرد؟ یا هدف صرفا یک نمایش و تبلیغ کورکورانه آن هم از سر ایجاد سرگرمی برای اعضای جامعه است؟!

تاسف برانگیز‌تر اینکه عمده برنامه‌های حاضر به شکلی عجیب به برخی مباحث سطحی و شعاری می‌پردازد و در این میان حضور خوانندگان و بازیگران بیش از هرچیزی برای جوانان یک کشور الگو و شوق دیده شدن، آن هم بوسیله هم‌سان گشتن با افراد سرشناس را ایجاد می‌نماید و بدنبال آن شاهد اوقات بطالتی هستیم که قشر زیادی از سرمایه‌های انسانی جوان جامعه را درگیر خود ساخته.

و این در جایی است که اگر رسانه ملی با بروز خلاقیت، بداعت و نوآوری‌ها در تولید و ایجاد محتوا همچون چند برنامه معدود پر مخاطب اخیر، به سمتی برود که بجای نمایش افراد سرشناس و یا افرادی با برخی هنرهای غیر مولد، اینبار این کارآفرینان و کارگران و تیم‌های پویای فعال در اقتصاد یک کشور فرصت حضور و نشاط بخشی به خود و جامعه را داشته باشند، آنگاه شاهد خواهیم بود که دیگر بجای استودیوهای زیرزمینی، کارگاه‌های تولیدی رونق خواهد گرفت و یا درعوض آرایش‌ و خودنمایی‌های گوناگون از طرف جوانان، خستگی حاصل از کار موجب غرور و افتخار می­گردد و نتایجی دیگر از ایندست، در ادامه آن مشهود می‌شود.

خلاصه کلام، سیما، در اتاقت کمی بیشتر فکر کن...

کلمات کلیدی: اشتغال، کارآفرینی، هنر قلمکاری